Nunhemse gebruiken met Oudjaar,
opgetekend op 22 juni 1874 door Joannes Jeuken
In de namiddag van den laatsten dag des jaars, vergadert de schooljeugd te Nunhem om gezamenlijk de huizen af te gaan, onder het zingen van het eeuwenoude liedje:
"Ich kwaam al aangeloupe,
"Ich saeg 't sé (zeer) rouke,
"Ich saeg wal aan de aove vis
"Det er get (iets) gebakke is.
"Isser niks gebakke,
"Den gaef ene korf vol appele;
"Is de korf te klein of te groet,
"Den gaef mig een volle schoet".
Meestal ontvangt dan elk kind eenen ring (soort krakeling), terwijl er voor den grooten hoop ook wel appelen, peren, noten en kastanjes te grabbel worden geworpen. Gaat het den kleinen naar wensch, dan voegen zij nog, ter ere van de edelmoedige geefster, deze twee slotverzen bij hun lied:
"Vrouw, vrouw gaef, det ger lang laeft,
"Det ger riek en zalig waert".
Ging het hun niet naar wensch of werden ze met ledige handen weggezonden, dan luidde het laatste vers ook wel eens:
"Det uch 't hemd aan 't g... klaeft".
[Bron: Joannes Jeuken (1851-1908) in: H.Welters, Feesten, zeden, gebruiken en spreekwoorden in Limburg. (1877), p.13]
Nota: Op 31 december 1999 zongen de kinderen van Nunhem deze versie:
"stasie rouke (=ich saeg 't hiej rouke)
"komme aangeloupe,
"of er niks gebakke is;
"is er niks gebakke,
"gaef unne korf vol appele;
"is de korf te groët,
"geef unne bujel broëd".
En als aanmoediging:
"Vrouw, vrouw gaef, det d'r riek en zaelig werdj,
"Vrouw vrouw gaef".
Hieronder:
"Stasi rouke" 31 december 1929.
Bij meester Mertens op de speelplaats van de in 1929 nieuw gebouwde en op 4 oktober van dat jaar
in gebruik genomen Servatiusschool. Leerlingen toen waren o.a.: Sjra Bongaerts, Els Boonen,
Marieke Boonen, Mientje Coenen, Sjra Coenen, Jan Joosten, Mien Hendrix, Piet Ottenheim, To
Ottenheim, Harrie Roumen, Servi Smeets. De klompen, die toen
gedragen werden, worden vanwege de spits toelopende neus aan Manus Bex toegeschreven.